Λίγα λόγια για την ταινία:
Η ταινία Mickey 17 είναι μαύρη κωμωδία επιστημονικής φαντασίας του 2025 σε σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή του Bong Joon Ho (Snowpiercer 2013, Okja 2017 & Παράσιτα 2019). Βασισμένη στο μυθιστόρημα του 2022 Mickey7 του Edward Ashton στον ομώνυμο ρόλο πρωταγωνιστεί ο Robert Pattinson (Mickey Barnes), πλαισιωμένος από τους Naomi Ackie (Nasha), Steven Yeun (Timo), Toni Collette (Ylfa) και Mark Ruffalo (Kenneth Marshall). Τοποθετημένη στο έτος 2054, η πλοκή ακολουθεί έναν άντρα που συμμετέχει σε μία διαστημική αποικία ως “Αναλώσιμος“, κλωνοποιώντας το σώμα του για ερευνητικούς λόγους βιώνοντας συνεχόμενα τον θάνατο.
Το Mickey 17 έκανε πρεμιέρα στο 75ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου στις 15 Φεβρουαρίου 2025 και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους από την Warner Bros. Pictures στην Νότια Κορέα στις 28 Φεβρουαρίου 2025 και στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 7 Μαρτίου. Η ταινία έλαβε γενικότερα θετικές κριτικές αλλά ήταν μία εισπρακτική αποτυχία , συγκεντρώνοντας 109 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, έναντι 118 εκατομμυρίων κόστος παραγωγής και κάνοντας την Warner Bros. να χάσει περίπου 75 εκατομμύρια δολάρια.
Πλοκή – Περίληψη:
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μακρινό μέλλον όπου η Γη έχει εξαντλήσει σχεδόν όλους τους πόρους της και η ανθρωπότητα αναζητά σωτηρία μέσω της αποίκισης μακρινών πλανητών. Με ηγέτη της “νέας εποχής” τον φιλόδοξο πρώην πολιτικό Kenneth Marshall (Mark Ruffalo) και της συζύγου του Ylfa (Toni Collette) η αποστολή σαν νέα “κιβωτός” καταφτάνει στον αφιλόξενο και παγωμένο πλανήτη Νίφλχαϊμ για να ιδρυθεί η πρώτη αποικία. Ο πρωταγωνιστής μας Mickey Barnes (Robert Pattinson) είναι ένας “αναλώσιμος” – μέλος του πληρώματος που επιλέχτηκε να εκτελεί τις πιο επικίνδυνες εργασίες. Όταν πεθαίνει δημιουργείται ένας νέος κλώνος του με τις ίδιες αναμνήσεις, αλλά και όλα τα ψυχικά τραύματα των προηγούμενων ζωών του. Στην παρούσα αποστολή ο Mickey βρίσκεται στην 17η “έκδοσή” του – εξού και το όνομα Mickey 17.
Με τα πειράματα κλωνοποίησης να καταδικάζονται ως αντισυνταγματικά κατά της φύσης του ανθρώπου και των δικαιωμάτων στην Γη, ο πρώην πολιτικός της Γης Kenneth Marshall (Mark Ruffalo) πείθει το κογκρέσο την διατήρηση τους εκτός πλανήτη. Υπό ένα όρο – τον τερματισμό του προγράμματος σε περίπτωση διπλής εκδοχής. Ως αρχηγός της διαστημικής αποστολής στον Νίφλχαϊμ ο Kenneth εξαντλεί τις αντιδημοκρατικές του πεποιθήσεις με την στήριξη της γυναίκας του Ylfa (Toni Collette) και πολλών μελών του πληρώματος. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στην επιφάνεια του πλανήτη, ο Mickey 17 εξαφανίζεται και το πλήρωμα τον θεωρεί νεκρό. Χωρίς να χαθεί χρόνος δημιουργείται ο Mickey 18, ο επόμενος κλώνος. Έτσι για πρώτη φορά δύο Mickey συνυπάρχουν ζωντανοί – και αυτό δεν είναι μόνο τεχνικά αδιανόητο, αλλά και πολιτικά επικίνδυνο, γιατί απειλεί το αυστηρά ελεγχόμενο σύστημα της αποικίας.
Πέρα της διπλής έκδοσης τους παρά τον διαφορετικό του χαρακτήρα τους οι δύο Mickey μοιράζονται από τον πρωτότυπο Mickey 17 (Robert Pattinson) ερωτική σχέση με την Nasha (Naomi Ackie). Η Nasha είναι μια υπεύθυνη ασφαλείας στην αποικία. Αντίθετα με την αυστηρή πολιτική του καθεστώτος, η Nasha δείχνει συμπόνια και ενδιαφέρον για τους κλώνους, βλέποντάς τους ως άτομα με αξία και όχι ως αντικείμενα.
Οι δυο Mickey 17 παρόλο που είναι «ο ίδιος άνθρωπος» έχουν διαφορετικές εμπειρίες, σκέψεις και επιθυμίες. Η μεταξύ τους σχέση αρχίζει να αποκτά μια ένταση γεμάτη ειρωνεία, υπαρξιακά ερωτήματα, αλλά και πολύ χιούμορ. Καθώς οι δύο εκδοχές του Mickey 17 παλεύουν για την επιβίωση και την αναγνώρισή τους, αρχίζουν να ξετυλίγονται σκοτεινά μυστικά της αποστολής, ενώ εμφανίζονται και εξωγήινες μορφές ζωής οι οποίες δεν είναι απαραίτητα εχθρικές, αλλά ούτε και απόλυτα κατανοητές.
Αγαπημένη σκηνή στην ταινία:
Η Kai (Anamaria Vartolomei), άποικος στο διαστημόπλοιο που καταφτάνει στον πλανήτη Νίφλχαϊμ, προσπαθεί να ανακαλύψει σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Mickey 17 (Robert Pattinson) την αίσθηση του “θανάτου”.
Τι μας άρεσε:
Τι δεν μας άρεσε:
Mickey 17 (2025) γενική γνώμη:
Η ταινία Mickey 17 σε σκηνοθεσία Bong Joon Ho είναι ένα φιλόδοξο υβρίδιο επιστημονικής φαντασίας και κοινωνικής σάτιρας που επιχειρεί να συνδυάσει φιλοσοφικά ερωτήματα, χιούμορ, δράση και πολιτική αλληγορία μέσα σε έναν εντυπωσιακό οπτικά κόσμο. Ο σκηνοθέτης γνωστός για την ικανότητά του να μπλέκει κοινωνικά θέματα με pop κουλτούρα (Parasite, Snowpiercer), επανέρχεται εδώ με μια πιο “space opera” αισθητική αλλά διατηρεί τη σκληρή του κριτική για την εξουσία και την εκμετάλλευση. Αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και έξυπνη ταινία, με δυνατά σημεία στις ερμηνείες, στο σενάριο και στον σχεδιασμό του κόσμου, αλλά και με μερικά εμφανή αφηγηματικά προβλήματα. Είναι ιδανική για θεατές που αγαπούν την επιστημονική φαντασία με βάθος νοήματος, αλλά μπορεί να απογοητεύσει όσους περιμένουν καθαρή δράση ή απλό sci-fi θέαμα.
Η προσωπική μου Βαθμολογία:
