Λίγα λόγια για την ταινία:
Η ταινία Warfare (2025) σε σενάριο και σκηνοθεσία των Ray Mendoza και Alex Garland είναι βασισμένη στις εμπειρίες του Mendoza κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Η ταινία απεικονίζει μια συνάντηση που βίωσαν ο ίδιος και η διμοιρία του στις 19 Νοεμβρίου 2006 στον απόηχο της Μάχης στο Ramadi. Για να διατηρηθεί η ιστορική ακρίβεια, το υλικό της ταινίας προέρχεται αποκλειστικά από μαρτυρίες των μελών της διμοιρίας, και παρουσιάζεται σε πραγματικό χρόνο. Το καστ περιλαμβάνει τους D’Pharaoh Woon-A-Tai ως Mendoza, μαζί με τους Will Poulter (Erik), Cosmo Jarvis (Elliott), Kit Connor (Tommy), Finn Bennett (John), Joseph Quinn (Sam), Charles Melton (Jake), Noah Centineo (Brian), Taylor John Smith (Frank) και Michael Gandolfini (Macdonald). Η ταινία είναι αφιερωμένη στο μέλος της διμοιρίας Elliott Miller (Jarvis), ο οποίος έχασε το πόδι του και την ικανότητα να μιλήσει στο περιστατικό.
Το Warfare έκανε πρεμιέρα στο Music Box Theatre στο Σικάγο στις 16 Μαρτίου 2025. Kυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες από την A24 στις 11 Απριλίου 2025 και στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 18 Απριλίου. Έλαβε γενικά θετικές κριτικές από κριτικούς και απέφερε 31 εκατομμύρια δολάρια.
Πλοκή – Περίληψη:
Η ταινία Warfare (2025) αφηγείται μια πραγματική αποστολή παρακολούθησης του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ το 2006 η οποία εξελίσσεται σε παγίδα. Η ταινία ξεκινά με μια ομάδα Navy SEALs και Αμερικανών Πεζοναυτών που σχεδιάζουν μια επιχείρηση παρακολούθησης στη Ramadi του Ιράκ το έτος 2006. Συνεργάζονται με Ιρακινούς ανιχνευτές και η αποστολή τους είναι να εγκαταστήσουν μια θέση παρατήρησης σε εχθρικό έδαφος. Η ομάδα φτάνει στο σημείο-στόχο, ένα εγκαταλελειμμένο ιρακινό σπίτι μέσα σε περιοχή που ελέγχεται από αντάρτες. Εγκαθίστανται κρυφά και ξεκινούν την επιτήρηση. Σύντομα όμως γίνονται αντιληπτοί από ντόπιους. Με την ένταση να αυξάνεται η ομάδα βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής, χωρίς ξεκάθαρες εντολές για αποχώρηση, καθώς γύρω από το σπίτι συγκεντρώνονται ύποπτες κινήσεις πιθανότατα εχθρικές.
Η θέση τους γίνεται στόχος ένοπλης επίθεσης από μαχητές της Αλ Κάιντα. Η ομάδα παγιδεύεται μέσα στο σπίτι χωρίς δυνατότητα υποστήριξης ή διαφυγής. Οι στρατιώτες αποκομμένοι και με περιορισμένα εφόδια, προσπαθούν να επιβιώσουν ανταποδίδοντας πυρά και αναζητώντας τρόπο να διαφύγουν. Η κατάσταση επιδεινώνεται δραματικά και οι τραυματισμοί είναι αναπόφευκτοι. Μέσα στο χάος, η σωματική και ψυχολογική πίεση γίνεται αφόρητη. Οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν είναι κρίσιμες, συχνά ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Στόχος η εκκένωση του κτιρίου, και η μεταφορά τους σε ασφαλές καταφύγιο αναμένοντας ενίσχυση από δύο τάνκς του Αμερικανικού στρατού.
Αγαπημένη σκηνή στην ταινία:
Ένα μικρό αφιέρωμα στο κλείσιμο της ταινίας στους πραγματικούς πρωταγωνιστές του 2006 με ιδιαίτερη αναφορά στο μέλος της διμοιρίας Elliott Miller (Jarvis).
Τι μας άρεσε:
Τι δεν μας άρεσε:
Warfare (2025) γενική γνώμη:
Το Warfare (2025) δεν είναι μια ακόμη ταινία πολέμου. Είναι μια βουτιά στην απόλυτη ένταση και την ωμή πραγματικότητα μιας αποστολής που πάει στραβά. Χωρίς εξιδανικεύσεις ή χολιγουντιανή λάμψη, η ταινία σε βάζει κυριολεκτικά «μέσα» στη φρίκη και την απομόνωση του πολέμου. Η αφήγηση σε πραγματικό χρόνο και η ανθρώπινη προσέγγιση προκαλούν αγωνία, αλλά και προβληματισμό — όχι μόνο για το τί συμβαίνει στο πεδίο της μάχης, αλλά και για το τί αφήνει πίσω του.
Σίγουρα η ταινία αυτή δεν είναι για όλους. Και πως άλλωστε. Η έλλειψη θεαματικής δράσης ή εύκολης κάθαρσης μπορεί να ξενίσει όσους περιμένουν ψυχαγωγία. Όμως για όποιον αναζητά μια αυθεντική, λιτή και συναισθηματικά φορτισμένη ματιά στον πόλεμο, η ταινία Warfare είναι μια σιωπηλή κραυγή που δύσκολα ξεχνιέται. Άλλωστε αποτελεί μια καθαρά βιωματική ταινία που δεν θέλει να συγκρίνει τον εαυτό της με μεγαθήρια του είδους και που δε θα μπορούσε κι άλλωστε.
Για όσους είσαστε φανατικοί βιωματικών ταινιών, δίνοντας βάση στις ερμηνείες σε μια ταινία μικρής διάρκειας τότε έχετε λόγο να της δώσετε μια ευκαιρία. Εάν πιστεύεται θα δείτε τους “κακούς” τρομοκράτες όμως, σας έχω δυσάρεστα νέα. Κλείνοντας όπως λένε και οι Γάλλοι “pa mal“, και όπως λέω και εγώ “ούτε ζέστη, ούτε κρύο”.
Η προσωπική μου Βαθμολογία:
